Oma vanNoes

Zelfstandig wonen met dementie

Mijn oma en ik hebben een hechte band. Nog steeds. Mijn oma heeft het geluk dat haar dochter (dat is mijn moeder) en ikzelf werkervaring hebben in de ouderenzorg en bekend zijn met dementie. Dit heeft ons geholpen bij het maken van keuzes voor goede zorg en begeleiding zodat oma zo lang mogelijk zelfstandig thuis kon blijven wonen. Het gaf ons het houvast en de kennis die nodig is voor het organiseren van het steunsysteem rondom oma.

Verhuizen naar het verpleeghuis

Omdat vergeten voor oma realiteit werd, werd het voor mij belangrijker om onze momenten samen te herinneren. En zo ontstond het idee om te gaan schrijven, om onze herinneringen vast te leggen. Uiteindelijk had oma meer nodig dan thuis nog voor haar te organiseren was, dus ze verhuisde naar het verpleeghuis in november 2022. Een omgeving waarmee ik al bekend ben vanuit mijn werkervaringen, idem voor mijn moeder. Zij werkte in het verpleeghuis waar oma nu woont.

Schrijven over oma en haar dementie

In mijn blog beschrijf ik vanuit de verbinding die ik voel met oma hoe wij het systeem van het verpleeghuis ervaren. Ik geef een persoonlijk en eerlijk kijkje in oma’s leven, in haar dementie proces en in mijn streven om te zorgen dat oma het in het verpleeghuis fijn heeft.
Mijn doel is om meer bewustzijn te creëren in Nederland om de mens achter zijn ziekte te (gaan) zien, en om andere te helpen met alle persoonlijke emoties die naar voren komen bij een proces zoals deze. Met toestemming van oma mag ik haar, en onze ervaringen delen.

Dit is mijn oma

Mijn laatste grootouder.
Ze heeft Alzheimer.
En humor.
Dus we lachen veel.
We maken herinneringen.
Die zij vergeet. Ik niet.
Mijn oma is het liefste mens wat er is.
En toch mis ik haar nu al.
Ik zal voor haar herinneren,
als zij dat niet meer kan.
Alzheimer is een rotziekte.